Σήμερα απολύθηκα μετά από δέκα χρόνια δουλειάς, χωρίς καμία αιτιολογία.
Προσλήφθηκα στο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 σαν βοηθός λογιστή από τον αείμνηστο Μίμη Δαρειώτη. Ήθελε δίπλα του συν τις άλλοις, κάποιον-α εμπιστοσύνης που να μην είναι πολιτικό στέλεχος.
Πολύ γρήγορα κέρδισα την εμπιστοσύνη του. Εργάστηκα μέχρι σήμερα με συνέπεια, ήθος και αξιοπρέπεια
Άλλαξαν οι άνθρωποι, άλλαξαν και τα ήθη.
Έτσι μετά από 10 χρόνια δουλειάς και λίγα χρόνια πριν τη συνταξιοδότησή μου, μου ανακοινώθηκε από το γραφείο του προέδρου Σ. Κασσελάκη ότι απολύομαι χωρίς καμία αιτιολογία.
Απεγνωσμένα έτρεχα στους διαδρόμους και ζητούσα απαντήσεις για το λόγο της απόλυσης μου. Συνάντησα το Νίκο Παππά, Πανό Ρήγα, Γιώργο Βουλγαράκη, Νίκο Σκορίνη, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου πρώην τομεάρχη εργασίας, αυτήν στο ασανσέρ. Κάνεις τους δεν ήξερε τίποτα, κάνεις τους δεν ανακατεύτηκε……Στο τέλος με επιμονή μου συνάντησα τη γραμματέα Σβίγκου Ράνια, η οποία όρθια στην πόρτα και για ένα λεπτό, λες και ήμουν σκουπίδι, μου είπε ότι το ήξερε από χθες και είναι η απολυσή μου στο πλαίσιο της μείωσης προσωπικού για μείωση των εξόδων. Όταν της απάντησα ότι είμαι η παλιότερη στο τμήμα και ότι για ποια μείωση προσωπικού μιλάει όταν καθημερινά περνάνε από μπροστά μου νέες προσλήψεις, εξαφανίστηκε τρέχοντας.
Η απολυσή μου είναι μια εκδικητική απόλυση λόγω ” οικογενειακής ευθύνης”. Απολύθηκα γιατί είμαι κουνιάδα του Πάνου Σκουρλέτη πρώην υπουργού και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα στελέχους της Νέας Αριστεράς .
Λυπάμαι για το κόμμα που κάποτε αισθανόμουν υπερηφάνεια.
Λυπάμαι για τον πρόεδρό του Σ. Κασσελάκη , του ” ελληνικού όνειρου-ζωή με αξιοπρέπεια” και τους παρατρεχάμενούς του.
