Η στήλη θυμάται ότι πριν από πολλά χρόνια έγραφε για το… άγχος της έκπληξης, σχετικά με την ανάγκη που ένιωθε ο Γιώργος Παπανδρέου να δείχνει ότι έχει πάντα έναν άσο στο μανίκι του. Συνήθως για να δικαιολογεί τη «χασούρα» από το προηγούμενο «κρυφό/δυνατό χαρτί».
Μια αντίστοιχη αγωνία είναι πλέον εμφανής και στον Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει στη Δικαιοσύνη και την ΑΔΑΕ, στέλνει επιστολή (με ονόματα), ξαναπηγαίνει στην ΑΔΑΕ, λαμβάνει επιστολή (χωρίς ονόματα), καταθέτει πρόταση μομφής, εκτίθεται στη διάρκεια της συζήτησης και ανακοινώνει ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του θα απέχει από τις ψηφοφορίες στη Βουλή μέχρι την προκήρυξη των εκλογών!
Μοιάζει με κλιμάκωση, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για περιδίνηση. Για εγκλωβισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ένα καθοδικό σπιράλ, πιθανότατα εξαιτίας της αποτυχίας των προηγούμενων πρωτοβουλιών και της δημοσκοπικής υστέρησης.
Όμως, ποιον τιμωρεί (νομίζει) ο κ. Τσίπρας;
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του είναι εκεί -στη Βουλή- με την εντολή του ελληνικού λαού. Για να δίνουν μάχες για όσα πιστεύουν και να ψηφίζουν. Όχι για να χρησιμοποιούν αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα, που είναι και υποχρέωση, ως προεκλογικό όπλο.
Οι πολίτες ψηφίζουν (για) τους παρόντες. Όχι τους απόντες. Μπορούν να διακρίνουν τη θέση αρχής από τον ελιγμό. Την πολιτική από τη μεθόδευση. Το επιχείρημα από το άλλοθι.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να βγάζει τα σωστά συμπεράσματα, αντί τα παθήματα να του γίνονται μαθήματα, δείχνει εγκλωβισμένος στην ίδια αδιέξοδη στρατηγική. Επιχειρώντας μια επανάληψη του 2015 (όχι ορθή), αγνοώντας τη ρήση (που θα έπρεπε να γνωρίζει καλά) ότι «η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτα φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
Πορεύεται με στόχο, πιθανότατα, την οικοδόμηση του αφηγήματος για την επόμενη μέρα της ήττας και την παραμονή του στα πράγματα. Στην ηγεσία της Κουμουνδούρου. Αλλά δεν μπορεί να υποτάσσει σε αυτή του την επιθυμία ούτε την παράταξή του ούτε πολύ περισσότερο ολόκληρη τη χώρα.
Το κοινοβουλευτικό «παιχνίδι» έχει κανόνες, που όλοι οφείλουν να σέβονται. Ειδικά αν θέλουν οι πολίτες να τους παίρνουν στα σοβαρά κάθε φορά που μιλούν για Δημοκρατία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL
Γιάννης Αντύπας
