Αυτό που σχεδιάζεται και οργανώνεται αυτές τις μέρες με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας, πιστό αντίγραφο ως προς το περιεχόμενο, την μεθοδολογία και την στόχευση με ανάλογες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν.
Προφανώς όσοι θεωρούν πως η “συγκίνηση”, “ο θυμός” κλπ συνιστούν πολιτική πρόταση έχουν κάθε δικαίωμα να εκφραστούν ειρηνικά (το επισημαίνω, γιατί είναι σαφές πως πάνω στην πλάτη τους στήνεται ήδη σκηνικό επιθέσεων και καταστροφών). Όμως εξίσου δημοκρατικό δικαίωμα είναι η κριτική στην στάση αυτή. Όπως και η υπενθύμιση πως η επιλεκτική συγκίνηση και ο επιλεκτικός θυμός δεν είναι πάντα αθώος. Μόνο το 2024 σκοτώθηκαν 75 άνθρωποι τον μήνα σε τροχαία (και τραυματίστηκαν βαριά άλλοι 61) χωρίς να φταίει ούτε το κράτος, ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κακό μας ριζικό αλλά η κακή συμπεριφορά αρκετών ανώνυμων ανθρώπων την οποία συναντούμε καθημερινά αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν φαίνεται να προκαλούν ούτε συγκίνηση ούτε θυμό.
Αν σε κάποιους δεν αρέσει η κυβέρνηση, υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος αλλαγής της και αυτός ονομάζεται εκλογές. Όχι εκβιασμοί και καταστροφές όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008, τον Μάιο του 2010 ή τον Φεβρουάριο του 2012. Που τα προξενούν πάντα οι ίδιοι χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να λογοδοτούν. Γιατί πράγματι εκεί η δικαιοσύνη για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει σταθερά απούσα. Να θυμίσουμε πως οι δολοφόνοι των άτυχων νέων της Μαρφίν δεν βρέθηκαν ποτέ;
Όσοι επιθυμούμε να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το κράτος (γιατί αυτό είναι το πρόβλημα με τα Τέμπη, το Μάτι και όλες τις αντίστοιχες καταστροφές) στηρίζουμε ρεαλιστικές και ουσιαστικές προτάσεις όχι σαχλαμάρες, συνωμοσιολογίες και κόμματα τύπου Κωνσταντοπούλου – Λατινοπούλου που το μόνο σίγουρο και εξασφαλισμένο είναι πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα όπως επανειλημμένα έδειξε το παρελθόν με πιο πρόσφατο παράδειγμα την “Ελπίδα έρχεται” των Τσίπρα και Καμμένου που στήριζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στήνουν τώρα το σημερινό σκηνικό.
Τέλος, ως προς την κυβέρνηση, που ελέγχεται για τον τρόπο που χειρίστηκε και τον ΟΣΕ και την διερεύνηση του δυστυχήματος, θυμίζουμε πως υπάρχει εκεί έξω ένας κόσμος που βλέπει και ακούει, που στηρίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς και που δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να δεχθεί την ανοχή στην ανωμαλία και την εκτροπή.
Ποιος είναι ο Στάθης Καλύβας…
…είναι Gladstone Professor of Government στο Department of Politics and International Relations του University of Oxford και Fellow του All Souls College. Είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας.
Κατείχε από το 2003 την έδρα του καθηγητή πολιτικών επιστημών Arnold Wolfers στο πανεπιστήμιο Yale των ΗΠΑ, όπου επίσης διηύθυνε το ερευνητικό πρόγραμμα Τάξη, Σύγκρουση και Βία (Order, Conflict, and Violence).
Έκανε τις βασικές του σπουδές στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1986) και το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο (1993) στις πολιτικές επιστήμες. Εκτός από το Yale έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Οχάιο (1993-94), της Νέας Υόρκης (1994-2000) και του Σικάγο (2000-03).
Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής και υπότροφος των πανεπιστημίων Northwestern, Columbia, Witten/Herdecke, Juan March και των ινστιτούτων Max Planck και European University. Έχει γράψει τα βιβλία The Logic of Violence in Civil War (Cambridge University Press, 2006) και The Rise of Christian Democracy in Europe (Cornell University Press, 1996). Είναι συγγραφέας και συνεπιμελητής του τόμου Order, Conflict, and Violence (Cambridge University Press, 2008) και περισσότερων από πενήντα επιστημονικών άρθρων σε πέντε γλώσσες.
Η τρέχουσα έρευνά του αφορά στις παγκόσμιες τάσεις στην πολιτική βία. Το έργο του έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Woodrow Wilson Award για το καλύτερο βιβλίο με θέμα την διακυβέρνηση, την πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις, το Luebbert Award για το καλύτερο βιβλίο στη συγκριτική πολιτική, το European Academy of Sociology Book Award, το Luebbert Award για το καλύτερο άρθρο στη συγκριτική πολιτική (τρεις φορές) και το Greenstone Award για το καλύτερο βιβλίο με θέμα την πολιτική και την ιστορία. Η έρευνά του έχει χρηματοδοτηθεί από τα Harry Frank Guggenheim Foundation, United States Peace Institute, Folke Bernadotte Academy και το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Το 2007 διετέλεσε υπότροφος του John Simon Guggenheim Memorial Foundation και το 2008 εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Από το Δεκέμβριο του 2023 είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
